Vera (1956) is geboren in Amsterdam en had vier broers en vier zussen. Zij hadden het niet breed, maar qua verzorging is zij niets tekort gekomen. Zij vond mode leuk. Vera ging al vroeg uit huis. Na de huishoudschool ging zij haar typediploma halen en kreeg een baan op kantoor. Haar grote liefde was Jan de buurjongen; sociaal werker en motorrijder. Ze kwam met hem in een gezellige woongroep en die tijd herinnert zij zich als de mooiste van haar leven.
Daarna had zij meer het gevoel dat het leven haar overkwam. Er volgden relaties maar niet echt bewuste keuzes. In 1994 werd zij moeder van een prachtige zoon Steven. Als zij er op terugkijkt vind ze dat ze hier en daar niet haar eigen grenzen heeft gesteld en dingen beter had kunnen doen. Al is haar zoon goed terecht gekomen en doet hij het goed. Zij zegt dat zij zich een bang vogeltje in een kooitje voelt.
Vera is een prachtige vrouw, vriendelijk en zorgvuldig. Zij is inventief, probeert steeds de harmonie te bewaren en ziet mogelijkheden om dingen voor zichzelf en voor anderen te verbeteren. Ze kan goed met honden overweg, maar is helaas niet meer in staat om een hond in huis te nemen. Haar toestand is daarvoor niet stabiel genoeg. Veel plezier en kracht haalt zij uit de tai chi lessen. Ook speelt zij nu op de djembe, wat in haar iets heeft losgemaakt.
Voor Vera heb ik een collageportret gemaakt. Het is haar portret met daarbij knipsels om haar te inspireren. Het is wat ik haar graag wens: vriendinnen, een fijn nieuw huis, een hondje om mee te wandelen en vooral dat zij haar eigen ritme, haar kracht mag vinden om te kiezen voor wat haar gelukkig maakt en te durven stralen als die mooie warme kleurrijke persoon die zij is.
