Huisdieren zijn vaak een waar lid van de familie. Ze zorgen voor ons, houden ons gezelschap, delen lief en leed en steunen ons onvoorwaardelijk.
Bram was een bijzonder hondje en was op Facebook zelfs een bekende ster geworden door alle verhaaltjes die zijn baasje Sandra over hem postte. In maart dit jaar moest hij inslapen omdat hij erg ziek was, pijn had en geen lol meer in het leven had. Wat wordt hij gemist.
Sandra is gelukkig met het portret. “Het is echt Bram, alsof hij zo weer op de bank zit”.
A. (60) verloor haar zus in 2020. Zij mist haar zus zo erg, dat zij, mede daardoor besloot om haar leven middels euthanasie te beëindigen. Zij had alles tot in detail voorbereid. Zij wilde graag een elfje worden.
“Toen we nog puur waren”.
Mijn opdracht werd om van een oude babyfoto een portret van twee elfjes te maken. Het zou als een nalatenschap gedoneerd worden aan de Coöperatie Laatste Wil, die zich inzet voor het autonoom beschikken over een middel om je leven op een humane wijze te beëindigen, of de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, die dit jaar 50 jaar bestaat. De vrijheid en het recht om zelf te beschikken over het levenseinde is een zaak waar A. zich levenslang voor in heeft gezet.
Inmiddels heeft A. toen zij vlak voor de dood stond, haar wil om te leven hervonden. Zij heeft het portret boven haar bed gehangen.
de elfjes
Dit doek op houten frame is een vrije interpretatie gemaakt van een foto. Er is kleding in verwerkt die ook daadwerkelijk door beide zussen gedragen is! De afmeting is 35x65cm. Met prachtige veren bruidsstof van Böttger Stoffenwinkel Alkmaar.
Vandaag hebben wij afscheid genomen van onze vader in het bos bij de Bilt, waar hij vroeger op zondag met ons ging wandelen. Op deze wat sombere regenachtige dag scheen toch even de zon voor ons. Al lopend vonden we al snel de goede plek.
Deze hemelstok heb ik samen met mijn zoon Vincent gemaakt. Ter ere van de Grote Jager, zoals wij, mijn zus Annemieke en ik, pa vroeger noemden. Mijn zus was de middeljager en ik de kleine jager. Ik liep als kind vaak met een stok waaraan ik van allerhande gevonden attributen hing. Een kastanje gaf ik aan pa omdat die zou helpen tegen ischias in zijn been. Nog steeds heb ik een kistje met stenen, schelpen en veren uit die tijd. Deze hemelstok is uitgedost met touw en veren, kastanje, stenen, schelpen en andere voorwerpen uit de natuur en een vaandel gemaakt van een overhemd van mijn vader en een knoop van mijn moeder. Om hem uitgeleide te doen en als laatste groet.
Na afloop nog een extra ‘asronde’ gelopen. Toen begon het zachtjes te regenen.
