Het overlijden van mijn vader bracht mij extra herinneringen aan mijn jeugd en ik stond stil bij de betekenis die hij mij gaf – en geeft in mijn leven. Zo kwam ik, naast de beelden van vroeger, ook op de schilderkunst en de muziek. Daarbij heeft mijn vader voor mij veel mogelijk gemaakt. Van paardrijlessen, vakanties en clubjes tot het experimenteren van hobby’s als oorbellen maken, weven, tekenen en tuinieren.
Dat inspireerde mij tot het maken van dit doek, met als basis het schilderij van Picasso: ‘Het meisje met de duif’, waarvan ik mij herinnerde dat het vroeger bij ons thuis aan de muur hing. Vooral de schoentjes intrigeerden mij, en de eenvoud met de prachtige kleurcombinatie vind ik nog steeds mooi. Hierbij heb ik symbolen en kleuren verweven van vroeger. Ook de handen van mijn vader, waarmee hij een magisch gebaar kon maken, heb ik erin verwerkt.
Dit doek is een stofschilderij, met de hand gemaakt van textiel.
