Mijn liefste lief
Ik mis je zo
Het doet pijn van binnen.
Ik denk aan jou
En zie je voor me.
Jouw ogen, je lach.
Ik kan je horen.
Ik raak je aan.
En voel jouw passie
door mij gaan.
Jij ging weg
Een ander leven
Onze tijd is geweest
Zo mooi en intens het beleven.
Maar diep in mij
huist nog steeds dat “jij”.
Ik zie je voor me
En streel je gezicht.
Boos ben ik niet
Ik voel alleen het gemis
En die leegte,
die je achterliet.
Het treft mij bij herhaling dat voor mijn gevoel de liefde zich laat horen op gelijke wijze in de verbroken romantische liefdevolle relatie als in het gemis en verdriet in de dood van de partner.
In de liefde ervaar ik een extatisch gevoel van eenheid, een in de liefde maar vooral een met de bron en die is liefde. Hier is een tijdloze stilte, harmonie en verbondenheid, egoloos en een geluksgevoel dat tot tranen kan ontroeren. De verbinding voel je in je borst en buik. Het verstand staat op nul.
In de dood ervaar ik geen dood maar het leven gaat voort. In een geheel andere dimensie, waarvan ik me alleen maar kan voorstellen als ‘WOW’, hoe prachtig moet dat zijn. Zonder dat zware lijf, licht als een veer en niet meer gebonden aan tijd en ruimte. Maar vooral de liefde, de eenheid. Alles is liefde en verbonden met elkaar.
De liefde voor je overleden partner is groter dan jezelf. Je kan jezelf vergeten en de ander die verlossing gunnen, de ander loslaten zodat deze verder kan, dankbaar zijn voor alles wat je hebt mogen delen en wat de ander je heeft geleerd. Daarin vind je de kracht om alleen verder te gaan.
In de liefde en verbinding worden er ook wegen gevonden of gemaakt om elkaar te vinden na de dood. De overledenen zijn er nog maar in een andere dimensie, die wij normaliter niet bewust zijn of kunnen waarnemen. Zij volgen ons en kunnen zich bemoeien met ons leven.
Dat kleine signaaltje dat je ergens opvangt. Een liedje, een woord, een teken, een droom. Jij begrijpt het.
Alles is liefde en daar moet ik me op richten. De liefde in de bron, de liefde in mij en in alles wat is. In het ego is er denken en twijfel, afgunst, angst en wrok. In de liefde is er schoonheid en compassie. Het is geven en niet nemen, liefde zijn en uitdelen en het goddelijke in alles terugzien.
Liefde overstijgt alles en zeker de dood. De dood is slechts het eindpunt van je tijdelijke treinreis Aarde. Het lichaam is op, maar de ziel reist verder om eens weer een nieuwe treinreis te maken. De ziel wil groeien en als we ons ego loslaten horen we vanzelf ons innerlijke stemmetje dat aangeeft wat we daarvoor moeten doen. Deze ziel is eeuwigheid.
Afbeelding voetstappen: 1stap.com
